یولا پلنگ نیش دمبالم. بیم ا دسش مجکیام، شاخم گیرش کرد تو کنگی درختی و ا کمر تُر گنیام دامن، دسم اشکیا. خانمد باصری مه را پیداش کرد، ناتش سری قاطر و بردش دمی چادرش. وانگی ژناش دردش و واتش بره بین چه پازنی‌م گرتان برات. کنی فیم واتم ها اَروا بائات، نیشانت مدی چه پازنی‌ت گرتان. پاما بسّشا و دوا درمانشا کرد تا خوب گنا. یه رو پسین که خانمد آمی بندما ا درختی دمی چادرش وا کره ببرووام تو آغل، شاخم کرد شی لنگش ورّش دیم اوول و یه نفس ا کُه شیام وراز. شیام چنگی او کمری که ورازی کُه‌نِه ویسکیام. شو گنیه بی. ورازی سرم ما بی و اساراگر. پلنگم دسش اوینیم نمرسا. گیانور باید آزاد به. ایمانه نمگنه. تم شی بار نشه.

حرو واتش ها راسِّ ماشی. مم رویی ته هندام. یه رو صاحابم مه را ا صب بردش بی کو کیشین تا پسین. فرد و فام گنیه بیام. چن زنجیل‌مم وینیش دیه بی و اوقاتم تلخ بی. شو مه را کردش تو طیویلا، یه وقّه یُو با یه چارک سمرش رت جلووم، برتا را بسّش و شی. نفاردم. چن لغتم ویندا تو برته‌ی طیویلا. صاحابم آمی اوسارش نات سرم و بردش میانی اوشا بسّش به درخت. شو بی. ورازی سرم ما بی و اساراگر. ها آلو. گیانور باید آزاد به.